van Guatemala naar Panama

Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen. Ieder dag zijn er zoveel indrukken en belevenissen, ik heb het nog nooit zo druk gehad! Haha! Mijn laatste update gaf ik jullie toen ik net in Antigua, Guatemala was aangekomen. Mijn plan was toen om daar een paar dagen te verblijven en van daaruit door te vliegen naar Cancun om daar mijn vlucht naar Panama te nemen. Maar, zoals iedere dag, veranderden deze plannen al snel. Het voelde erg goed om in Guatemala te zijn. Antigua is werkelijk een prachtig stadje met een hele fijne sfeer. En ze hebben sushi, dat is toch ook wel een enorme plus ;-) In plaats van 3 nachtjes Antigua werden het er 8. Vanuit Antigua maakte ik een trip naar Lake Atitlan, waar ik op een krakkemikkig bootje drie kleine plaatsjes aan het meer heb bezocht. Uiteindelijk heeft dit tripje me klauwen vol met geld gekost aangezien ze hier de meest prachtige leren tasjes verkochten. Laat ik daar nu net een zwak voor hebben....Ook bezocht ik Tikal, een oude Maya stad vol met prachtige ruines en het nabijgelegen plaatsje Flores dat zich op een schiereiland bevindt. Aangezien Tikal totaal aan de andere kant van Guatemala ligt, ben ik hier vanaf Guatemala city heen gevlogen. Pittig dagje kun je wel zeggen...Maar het was niet alleen maar rozengeur en manenschijn in Guatemala... Een pastaatje met zeevruchten was niet de beste beslissing en ik ben dan ook erg ziek geweest. Na 5 dagen was het toch echt tijd voor wat medisch advies en kreeg ik een antibiotica kuur, welke gelukkig vrijwel direct werkte.

Na een ruime week in Guatemala geweest te zijn was het tijd voor Panama! Voor ruim 450 dollar wist ik mijn ticket om te zetten en vloog ik direct vanuit Guatemala City naar Panama, ipv via Mexico. Een hoop geld, maar ja, geld moet rollen zullen we maar zeggen... Ahum... Vanuit het vliegtuig was het een waanzinnige aankomst in Panama City, de skyline leek meer op een grote welvarende stad in Amerika en daarnaast vlogen we recht over het Panama kanaal, erg gaaf om te zien! Bij aankomst was het mijn taak een taxi naar het Panamericana hostel te regelen... '30 dollar!' werd er geroepen door een grote dikke Panamees met een NYC petje op. Ik vroeg hem hoe lang het rijden was. '25 minutes' zei mister NYC. 'Dude, are you serious, that's more than 1 dollar a minute, it's more than a hooker get's at the Amsterdam red light district!' Zo, dat hielp, de man moest lachen en het werd ineens 20 dollar. Top. Eenmaal aangekomen in het hostel, wat overigens een gouden tip was van Dax en Laura, besloot ik wat rond te wandelen. Nu is er 1 kant waar je als toerist niet heen moet gaan.... Inderdaad die kant. Al snel werd ik door een bewaker van een bank de andere kant op gewezen. Zo'n blond meisje viel hier wel erg op. De stad beviel me in eerste instantie totaal niet, het voelde viezig, onrustig, zelfs een beetje angstig aan. Ik besloot mij op te sluiten in mijn prive kamertje en te genieten van een heerlijke warme regendouche... Totdat ik schrok van enorme knallen. Even dacht ik dat het iets ernstigs was en bekeek snel of ik in het houten nachtkastje zou passen... Toen ik de deur opende om te zien wat er aan de hand was, renden 2 Australische jongens de trap op richting het dakterras... Ik besloot te volgen.... Beste beslissing ooit, want de stad waande zich onder honderden verschillende kleuren, er werd voor duizenden euro's aan vuurwerk de lucht in geschoten. Werkelijk prachtig! Ze moeten geweten hebben dat ik die dag in Panama zou aankomen! Briljant ontvangst in ieder geval.

Ik besluit de volgende dag de befaamde rode hop-on-hop-off bus te nemen door Panama city. Bij de bushalte ontmoet ik een Duits meisje, Pia, en na een kort gesprekje komen we erachter dat we dezelfde tour naar de San Blas eilanden hebben geboekt. Van alle toeristen en alle touroperators in Panama City... Heel toevallig! Het klikte meteen en samen hebben we een onwijs leuke dag gehad. Onder andere naar het binnenkomen van de schepen bij het Panama kanaal geweest, het bijbehorende museum bezocht en 's avonds gezellig gegeten bij een restaurantje in de oude stad. Na het eten besluiten we samen op zoek te gaan naar een supermarkt om wat eten en drinken in te slaan voor onze trip naar de San Blas eilanden. We lopen een Zweedse jongen tegen het lijf die problemen heeft met de ATM's, hij kan nergens geld opnemen... Altijd lastig en aangezien zijn laatste geld aan bier is opgegaan heeft de man in kwestie geen cent te makken. Hij vertelt ons dat hij echt geld nodig heeft omdat hij de volgende dag naar San Blas gaat. Goh, toevallig, wij ook.... Toen hij vertelde bij welke organisatie hij had geboekt schoten we keihard in de lach. Dit is onmogelijk, het kan geen toeval meer zijn... Van de 6 mensen die mee gaan op deze trip, hebben er inmiddels drie elkaar al gevonden! Om 4 uur 's nachts ging de wekker... Tijd voor een ritje naar het paradijs! In totaal verblijf ik 4 nachten op de San Blas eilanden, waar ik verschillende prachtige eilandjes bezoek, rumcola uit een kokosnoot drink, kampvuurtjes bouw, bijzondere mensen ontmoet, in m'n blote kont over een eiland ren en waar ik een poging doe om in een palmboom te klimmen, met als resultaat een bebloed been en een paarse bil.

Iedere dag tijdens mijn reis ontmoet ik zoveel inspirerende mensen, met de meest bijzondere verhalen. Het klinkt misschien cliche, maar reizen verrijkt echt je kijk op de wereld en het leven in zijn geheel. Ik begin me steeds meer af te vragen waar het meerendeel van de mensen die ik ken in Nederland eigenlijk mee bezig zijn, dingen waar ook ik me heel druk om kon maken zijn ineens helemaal niet zo belangrijk meer. Wat heb je nu werkelijk nodig om gelukkig te zijn? Ok, beetje diepgaand dit, die lucht van de kokosnootolie stijgt een beetje naar mijn hoofd ;-)

Na 5 prachtige dagen in San Blas, keer ik terug naar Panama City, waar ik direct de volgende ochtend vroeg vertrek richting Santa Catalina. Eerst neem ik een bus naar Sona en van daaruit een kleine minivan naar Santa Catalina, ik word gedropt ergens aan de kant van de weg, zo'n 10 km van het centrumpje, hier verblijf ik in hostel Hibiscus Garden. Wederom een gouden tip van het thuisfront, Stephanie Vork. Ik heb zelfs nog je verhaaltje in het gastenboek gelezen Steph! Hibiscus garden ligt midden in de natuur aan een afgelegen strand en naast een riviertje dat tijdens de vloed volloopt met krokodillen. Het hotel wordt gerund door het Engelse koppel Simon en Rosie en tijdens mijn bezoek zijn ook zoon Shawn van 19 en neefje Ollie van 18 aanwezig, om voor 7 weken bij te springen in het restaurant. Ik deel mijn kamer met de Nederlandse Thijs uit Utrecht. Hibiscus garden voelt al snel aan als een thuis en met name de gastheer en gastvrouw zorgen voor een familiesfeertje. In plaats van 2 nachten werden het er dan ook al snel 5.... Of ik nou alsjeblieft eens weg kon gaan was de vraag, haha. Heerlijk die Engelse humor! Samen met Thijs maak ik een paardrijdtocht over het strand, prachtige uitzichten, wind door de haren, wat een fijne dag. 's Middags bezoeken we het nabijgelegen dorpje om wat vis te scoren voor het avondeten. We eindigen bij een zeer gastvrije Panamese familie in de voortuin, we krijgen watermeloen en de kindjes worden met een rugzakje op pad gestuurd om voor ons vis te gaan kopen. Met mijn gebrekkige Spaans komen we toch nog een heel eind en er worden zelfs grapjes gemaakt! Deze mensen leven met hun gezin in een dorpje waar de groentenboer langskomt met zijn 4WD, het winkeltje om de hoek 5 blikjes cola, 5 blikjes fanta, een pakje maandverband, melk uit een blikje en 4 duracell batterijen verkoopt, het avondmaal bestaat uit de vangst van de dag en indien dit geen goed resultaat is, er een koe uit de wei wordt gehaald om het dorp te voeden. Dit gezin, dat hier in hun tuinstoel een stuk watermeloen eet en ons 0een grote glimlach schenkt, maakt mij gelukkig. 's Avonds eten Thijs en ik een koningsmaal, met overheerlijke tigerprawns.

Vanuit Santa Catalina vaar ik voor 3 dagen naar Isla de Coiba, een eilandje voor de kust, waar ik iedere dag drie duiken zal gaan maken. Coiba bestaat uit meerdere eilandjes dat behoort tot een natuurreservaat. Men noemt het ook wel het tweede Galapagos, omdat de natuur en de onderwaterwereld net zo prachtig is. Ik doe in totaal dus 9 duiken, waar ik oog in oog kom met zo'n 20 haaien, een reuzeschildpad, grote scholen vissen, dikke groene alen (lees: die uit de kleine zeemeermin). Het is fantastisch nu zelf te mogen duiken, al heb ik soms nog wel wat moeite met mijn ademhaling en mijn tank dan ook veelal wat eerder leeg is dan bij de overige duikers. Dat ik tijdens mijn tweede duik een rescueregulator nodig had om aan de oppervlakte te komen laten we maar even achterwege....

Niet alleen het duiken zelf, maar ook het eiland waar we verbleven en de strandjes waar we stopten voor de lunch waren prachtig om te zien!

Na mijn duiktripje keer ik nog 2 nachtjes terug naar Hibiscus Garden, van waar ik mijn reis vervolg naar Bocas del Toro. Het zou allemaal heel simpel moeten zijn... Samen met Thijs krijgen we een lift van de eigenaresse van Hibiscus naar Santiago, waar ik een bus neem naar David en vervolgens weer een busje naar Almirante, waar ik dan net op tijd zou aankomen voor de laatste boot om 18.30 uur naar Bocas. Maar het leven is natuurlijk helemaal niet leuk als het simpel is en daarom besluit de Panamese bevolking, zo'n 10 minuten voor mijn laatste stop, Almirante, waar de boot gaat, in staking te gaan. De weg is afgesloten en niemand wordt doorgelaten... Eerst kon ik er nog wel om lachen, maar toen er na 1,5 uur wachten nog steeds geen schot in de zaak was en de klok inmiddeld 18.30 uur had geslagen werd ik iets minder positief.... Na zo'n 2 uur in het donker op een weg in de jungle te hebben doorgebracht werden we dan eindelijk doorgelaten. Eenmaal aangekomen in Almirante was de laatste boot uiteraard al vertrokken, maar mijn taxichauffeur wist nog wel een pirateboot, die me op illegale wijze naar de overkant zou kunnen brengen. Hmmm, nou vriend, het zit zo, liever niet, maar toch bedankt. De driver nam zijn eigen besluit en reed mij, samen met een Franse dame naar de boot en na wat Engels, Spaans en Frans gemekker van onze kant werd het dan toch gelukkig goedgekeurd dat we geen gebruik van deze piratendienst zouden nemen. We kregen een handdruk en werden vervolgens afgezet bij een hotel om de hoek. De volgende ochtend zaten we samen al vroeg op de boot naar Bocas...

Ik had geluk volgens Mickey, een Panamese jongen die ik ontmoet bij aankomst in Bocas. Het had al dagen geregent en vandaag was het strakblauw met veel zon. Mickey helpt me bij het vinden van een hostel, boekt een snorkeltripje voor me, regelt mijn transfer voor 2 dagen later naar Costa Rica en zorgt ervoor dat ik op de dag van aankomst nog mee kan op het bootje naar Red Frog Beach, een prachtig strand op een nabijgelegen eilandje. Al kost Mickey me vast een paar extra dollars waar ik geen weet van heb, ik vind het prima, doe mij iedere dag maar zo'n Mickey. Zou hij ook koken?

Op het strand ontmoet ik al snel wat mensen waar ik 's avonds mee ga stappen. Een nacht vol rum, wodka, muziek, gezang, dansjes en gekkigheid, wat een mooie avond!

De volgende dag is even afzien, want ik moet al vroeg mee met het snorkeltourtje en als ik erachter kom dat mijn bootje vol met Japanners zit, wordt die kater ineens 2 keer zo intens...

Maar ondanks het geoeeee en geaaaaaa bij elke krab en zeester die we voorbij hebben zien komen, was het toch een erg gezellige dag! Zeker met mijn Chileense vrienden, die ergens achterin het bootje verstopt zaten, verscholen achter alle camera's en peace tekens :-)

Panama zit erop, we gaan de grens weer over... Ditmaal naar Costa Rica! Ik heb afgesproken met twee Hollandse meiden Evelien en Christiane, die ik in de bus van Santiago naar David heb leren kennen. En aangezien het dit weekend koningsdag is wordt het tijd om herenigd te worden met wat Nederlandse invloeden! Inmiddels hebben we met zijn drietjes het weekend overleefd. Het was een gezellig feestje en we hebben zelfs even op Willem geproost hier in Puerto Viejo, waar ik me momenteel bevind. Het is wederom tijd om mijn backpack in te pakken, want morgen staat er weer een reisdagje op de planning.... En wat voor 1! Morgen reis ik naar Tortuguero en ga ik mijn lieve vriendinnetje Eveline zien, die zich na haar vlucht vanuit Amsterdam, momenteel in het vliegtuig bevindt van Panama naar San Jose. De komende 12 dagen gaan wij samen Costa Rica verkennen, ik kan niet wachten!!