Azie in een notendop!

Maleisie, Borneo, Singapore, Indonesie en de Filipijnen!

Het is een rustige dag in Labuan Bajo, ik heb mezelf verwend met een healthy fruitshake op een veranda aan de kade, met uitzicht over de kalme zee en in de verte de talrijke kleine eilandjes. Flores eiland en het dichtbijzijnde Komodo National Park zijn een waar paradijs. Toen ik van de week de weersvoorspellingen bekeek op het internet, had ik er een hard hoofd in, maar sinds ik hier ben is het prachtig weer en heb ik alleen maar kunnen genieten van de overweldigende omgeving. Maar eerst nog even terug naar een aantal weken geleden, waar mijn verhaal op mijn blog eindigde.... Meerdere mensen attendeerde mij op het feit dat ik al een hele tijd niks van me heb laten horen, dus daar moet maar eens verandering in komen! (Inmiddels is het 4 april en ben ik al in Australie aangekomen, bovenstaande en onderstaande tekst heb ik dan ook zo'n 1,5 maand geleden al geschreven...)

Het is even graven, maar Koh Lipe zal ik niet snel vergeten.... Dit Thaise eilandje, vlakbij de grens met Maleisie was werkelijk prachtig. Toen ik op de boot stapte bleek dat alle andere passagiers al een slaapplaats op het eiland hadden geregeld. Uit ervaring weet ik dat dit ook heel gemakkelijk bij aankomst kan, maar toen iedereen me raar aan zat te kijken dat ik zomaar op de bonnevoie ging, kreeg ik het toch even benauwd.... Maar, wederom, uitgaan van mijn eigen intuitie, want bij aankomst werd ik netjes verwelkomd door zo'n 10 Thaise mannetjes zwaaiend met bordjes om hun accommodaties aan te prijzen. ik koos voor een bungalowtje op de heuvel aan de andere kant van het eiland. Het was simpel, maar allemaal nog nieuw aangezien ze pas net geopend waren. Prima plekje dus! Vanaf mijn bungalowtje liep ik in een paar minuten naar een prachtig afgelegen strandje met wit poederzand en rotsen, een heerlijke plek om van het zonnetje te genieten. Maar de echte reden om naar Koh Lipe te komen is de onderwaterwereld.... Tijdens een snorkeltripje werd ik verrast door zoveel verschillende kleuren koraal en de meest prachtige vissen, het leek wel een snoepjeswinkel! De knalpaarse koraalomhulsels met daarin de sierlijke zeeanemonen waarin kleine Nemo families zich verstoppen zijn plaatjes om van te dromen.

Koh Lipe was het laatste eiland dat ik in Thailand bezocht, het was tijd voor een nieuw land: Maleisie! Ik maakte per boot de overocht naar het eiland Langkawi, een heel stuk toeristischer, inclusief de welbekende bananenboten op het strand.... De familie waar ik een kamer huurde was ontzettend gastvrij, de lieve dame des huizes bracht mij allerlei zoetigheden op een bordje. Al zei ik dat 1 genoeg was, het bordje werd volgegooid, eten zou ik... Op Langkawi maakte ik een dagtripje naar de mangroven. Toen ik even de groep verliet om te gaan plassen zag ik bij terugkomst nog net de achterkant van het bootje de hoek omgaan.... Dat is het risico van alleen reizen, niemand mist je in de groep als je er niet bent....Oops, daar sta je dan met je wc rol in je hand. Wat nu? Gelukkig dook er een mannetje op en bleken er nog 2 Australiers ook aan hun lot te zijn overgelaten. Uiteindelijk werd er al snel een nieuwe boot geregeld en hadden we met zijn drietjes een privetour, beter kon eigenlijk niet!

Na Langkawi vervolgde ik mijn reis naar het eiland Penang, waar de meerderheid van de bevolking uit Chinezen bestaat. Hier bezocht ik dan ook een prachtige Chinese tempel, met uitzichten over het gehele eiland, het was alsof ik mij in de efteling bevond, inclusief de muziek van Disney's: It's a small world after all... Alleen het bootje miste nog :-)

Vanaf Langkawi vloog ik naar de Perhentian Islands, aan de andere kant van Maleisie. Althans, ik vloog naar de dichtsbijzijnde stad op het vaste land en van daar nog een uurtje met de taxi en nog een uur met de boot. Het seizoen was nog maar net een week van start en dat was goed te merken.... Met al mijn kracht hield ik mij vast aan de boot, die over de metershoge golven voer... Ik was dan ook blij toen we aan land waren! Ik werd gedropt aan de pier, er waren geen wegen, geen voetpaden, alleen de pier en dan strand. Aan het strand lagen verschillende guesthouses en restaurantjes. Ik liet mijn tas vol vertrouwen achter bij de hippie met dreadlocks, die aan een tafeltje op het strand zat te chillen. Zo kon ik rustig op zoek naar een verblijfsplaats. Ik begon aan het einde en bekeek zo'n 5 guesthouses. Voor geen goud. Ik zou mijn goudvis er nog niet laten slapen. Aan het begin van het strand vond ik een betere plek, schoon en comfortabel. En aangezien het seizoen pas geopend was kreeg ik de kamer voor de helft van de prijs. Goede deal dus. Het was nog een beetje grauw op de Perhentian Islands, ik verbleef op Perhentian Kecil, het kleinere eiland van de twee. Het grotere was nog niet open voor toeristen vanwege de moezon. Tijdens een snorkeltripje ontmoette ik 3 Jordanese jongens en het was hilarisch om hen uit te leggen hoe je een snorkel moest gebruiken. Of uberhaupt hoe je moet zwemmen... Ik had het geluk te zwemmen met een reuzen zeeschildpad, echt fantastisch om van zo dichtbij te zien hoe het dier langzaam en sierlijk door het water beweegt. Na de snorkeltocht aten we verse vis van de bbq op het strand en zakten we weg in de plofbanken bij mijn hotel waar ze buiten op een groot scherm een film afspeelde. Heerlijk zo'n chilldagje. De volgende dag besloot ik een hike te gaan doen, alleen, door het bos, strand en de bergen op het eiland. Het was een prachtige tocht met mooie uitzichten, maar bloedverziekend heet. Ondanks dat ik veel water had gedronken sloot ik de dag af met een hele hoop mooie herinneringen en een dosis hoofdpijn.

Ik vervolgde mijn reis met een directe vlucht naar Kuching, het Maleisische Borneo. In de verschillende National Parcs kwam ik oog in oog te staan met oerang oetangs en neusapen (welke ook wel Dutchmen worden genoemd, vanwege de grote neus, wat mij verbaasde, want niet alle Nederlanders hebben enorme neuzen toch?). Op een bootje voeren we in het avondlicht langs een deken van miljoenen vuurvliegjes. Vanaf Kuching vloog ik verder naar Kota Kinabalu, aan de andere kant van Maleisisch Borneo. Hier bevinden zich aan de oostkust - door velen benoemd - de mooiste eilanden van Azie, echter vanwege kidnapping van toeristen, overvallen en andere rampen werd reizen hierheen afgeraden. Zo bleef ik rondom Kota Kinabalu en verkende ook daar prachtige eilandjes op nog geen half uur van de kust. Een dag bracht ik door op een onbewoond eilandje, waar ik samen met wat apen de enige gast was. Het was werkelijk prachtig, met een strand van wit poederzand en een azuurblauwe zee met een geweldig koraalrif. Na een heerlijke dag op mijn prive eiland werd ik 's nachts helaas iets minder blij wakker.... Aangezien ik de enige gast was geweest op het strandje, waren mijn rug en mijn armen de dupe geweest van hongerige zandvliegen! Met heel veel bulten en jeuk stapte ik op het vliegtuig naar Singapore, waar ik mijn lieve vriendinnetje Loekie ging ontmoeten!

Fijn om weer even een bekend gezicht te zien en het huis waar wij verbleven van haar neef Mark, zijn vrouw Cindi en hun baby Jack was super! We verbleven vlakbij het centrum van Singapore en hebben veel van de highlights ogen meemaken door de gastvrijheid van Cindi en Mark. Gelukkig kon ik in deze wereldstad ook een bezoekje brengen aan de dokter en ging ik met een grote zak pillen er weer vandaan. In ieder geval was er weer hoop dat de zandvliegbulten zouden verdwijnen :-)

Na zo'n 3 dagen Singapore vlogen Loek en ik naar Bali, om daar lekker nog even 5 daagjes in Seminyak te verblijven. We maakten een mooie snorkeltocht bij Nusa Lembongan, waar ik 2 jaar eerder met manta rays zwom. Helaas hadden we deze keer minder geluk, het waaide te hard en de stroming was te sterk. Maar Loek en ik zijn het al gewend dat we wat tegenvallers op onze vakanties hebben voornamelijk regen, dus dat kon de pret niet drukken :-)

Na 5 daagjes moest ik helaas alweer afscheid nemen van mijn vriendinnetje en terwijl zij haar terugweg naar Nederland maakte met nog een stopover in Singapore, vloog ik verder in Indonesie naar Flores eiland... En zo ben ik weer bij het begin van mijn verslagje, waar ik genoot van een lekker drankje in Labuan Bajo. Vanaf Flores eiland maakte ik een 2 daagse boottour met 2 Nederlandse jongens, een Duits meisje en een Zweeds meisje. We zwommen onderweg met reuzenmanta's, zagen dolfijnen naast de boot en kwamen op prachtige plekjes. Uiteraard zagen we ook de komodo dragon op Komodo en op Rinca eiland en verbleef ik een nacht in een homestay in Komodo stad. In dit stadje is nog het echte Indonesische leven te herkennen en leven velen in armoede.

Na 1,5 week genieten op het Indonesische Flores en de omliggende eilanden was dan eindelijk de dag aangebroken... Ik ging mijn schatje weer zien!!! Ik vloog naar Kuala Lumpur, waar ik in de avond aankwam, na een korte nacht keerde ik terug naar het vliegveld om rond 7 uur 's morgens mijn vriendje op te pikken. Het was een geweldig moment toen hij de aankomsthal uit kwam lopen, zo'n fijn gevoel om elkaar na zo'n lange tijd weer te zien!

Een paar uur later zaten we saampjes alweer in het volgende vliegtuig, met als bestemming: Boracay! Dit Filipijnse eiland staat bekend om zijn parelwitte stranden en helderblauwe zee.... En hiervan is niets gelogen! Wat een heerlijk begin van onze vakantie! Althans.... Het zou leuker geweest zijn als mijn backpack ook was meegekomen op de vlucht en we niet een halve dag hadden moeten bellen, mailen en vragen om hulp om de tas weer terug te kunnen krijgen... Slechte ervaring met Air Asia, de communicatie was erg slecht. Gelukkig lieten we ons er niet door van de wijs brengen en genoten we meteen van het prachtige eilandje. En toen, zomaar, toen we bijna de hoop hadden opgegeven, stond mijn backpack daar! Hij was naar ons hotel gebracht en gelukkig had ik weer mijn eigen kleding terug! Die Filipijnse maatjes waren helaas niet voor mij weggelegd en shoppen voor ondergoed, een short, shirtje en een nieuwe bikini was dan ook een ramp!

Op Boracay genoten we van de zon, het strand en de zee. We maakten een snorkeltripje waar we prachtige scholen met vissen tegenkwamen, ook was er een plek waar tientallen nemo's zich hadden verzameld. Ik had nog nooit eerder zoveel nemo's bij elkaar gezien! Toen was het tijd voor wat meer actie en besloten San en ik te gaan parasailen. Supervet om zo hoog achter een speedboat de lucht in te gaan. Ons uitzicht was spectaculair en een geweldige ervaring om saampjes aan zo'n parachute te hangen!

Na vijf dagen verlieten we Boracay en vervolgde we onze reis naar Cebu, waar we met Pacific Air heenvlogen, supergoede airline trouwens, je gaat meestal eerder de lucht in en alles gaat supersnel. Aangekomen in Cebu, verbleven we in een hotel in de stad, we gingen vroeg naar bed, want diezelfde nacht werden we om half 4 alweer opgehaald door onze privechauffeur om mijn #1 van mijn bucketlist af te kunnen strepen: snorkelen met Whalesharks! And so we did! Na zo'n 3,5 uur rijden kwamen we aan in Oslob, waar we met een klein bootje nog geen 50 meter van de kust voeren en oog in oog kwamen met megagrote whalesharks. We hebben er in totaal 3 gezien! Wat een waanzinnig gevoel om naast zo'n enorm wezen te zwemmen. De videos die ik maakte spreken dan ook voor zich! Na ons half uurtje quality time met deze reuzen gingen we naar een waterval. Ook dit was supermooi om te zijn, lekker afkoelen in het knalblauwe water en met z'n tweetjes gillen onder de natuurlijke douche. Het water klettert met een enorme snelheid naar beneden, heel vet om eronder te staan!

We bleven niet veel langer in Cebu, want we vlogen naar Puerto Princesa, op het eiland Palawan. Ook wel het paradijs van Azie genoemd. Palawan is een ecologisch eiland en er zijn nog maar weinig toeristen, in vergelijking met de rest van Azie. We maakten een tour naar 1 van de 7 wereldwonderen: de ondergrondse rivier, werkelijk prachtig om deze grotten te zien, want ze zijn enorm hoog en heel breed. De rivier is wel zo'n 8 km lang, wat heel uniek is. Wij gingen met het bootje enkel de eerste 1,5 km, maar waanzinnig om mee te maken natuurlijk. Het strand biuj Puerto Princesa viel ons een beetje tegen, het was niet zo'n strand wat we in de folders zien als we naar de Filipijnen kijken. Dit was meer een strand met mangroven en duizenden kleine krabbetjes die om je heen wegschieten. We hebben lekker gewandeld over het strand en zagen hier en daar wat zeesterren. Het was weer eens tijd om naar een bounty strandje te gaan en daarom vertrokken we, samen met een Engels stel, in een privebusje richting Port Barton. Dit kleine vissersplaatsje is nog onontdekt en ook moeilijk te bereiken. Het is zo'n 3 uur rijden vanaf Puerto Princesa en het laatste uur hobbel je alle kanten op, omdat de weg vooral uit modder en stenen bestaat. Inmiddels zijn ze wel begonnen met het leggen van een weg, dus wellicht zal het over een jaar of twee gemakkelijker zijn hier te komen!

Port Barton, het stadje, stelt op zich zelf niet veel voor. Aan het strand zijn wel wat leuke barretjes en restaurantjes te vinden, maar het is voornamelijk heel basic. Ook electriciteit is hier nog niet vanzelfsprekend en maar in enkele restaurants werkt de wifi goed, dat kan ook liggen aan het uur van de dag. We verbleven in een bungalowtje met bet mooiste uitzich van heel Port Barton, in eerste instantie voelden we ons dan ook helemaal heppie de peppie. Maar dat veranderde toen we allebei ziekig werden en we een wc hadden zonder doortrekker, waarmee je dus met een emmertje water het toilet mket doorspoelen. Als deze dan ook nog eens verstopt raakt, ben je niet heel blij. Ook hadden we geen eigen douche in net huisje en moesten we door de tuin naar een apart gebouwtje, waar dan een soort van douche was geinstalleerd, maar wanneer ook hier maar 3 druppels water uitkwamen hadden we het wel gehad. Tijd om te verkassen! We maakten een mooie deal met de manager van Deep Gold Bungalows, zij hadden op 10 minuten varen een eigen resort met privestrand aan de vrens met de jungle. De bungalows hadden in dea avond en nacht airco, warm water en een westerse wc die doorspoeld! Kon niet beter! Onze laatste 5 nachten in de Filipijnen brachten we dan ook hier door en daar hebben we geen minuut spijt van gehad. Dat vaak de eieren op waren, er geen cola was of andere producten moesten we voor lief nemen, maar er zijn denk ik weinig andere plekken waar je zo kon genieten. Onze bungalow was groot en had een veranda met uitzicht op de palmbomen, het witte strand en de blauwe zee.

In eerste instantie hadden we het plan om nog naar een andere plaats te gaan, el Nido, maar dit werd ons afgeraden door meerdere mensen en besloten daarom lekker hier te blijven en optimaal te genieten van onze laatste daagjes samen.

Op de verschillende snorkeltrips die we maakten zagen we mooie koraalriffen, vele vissen en prachtige eilandjes, waar we aanlegden en onze bootman een heerlijke lunch voor ons bereidde met verse vis. Dit was vakantie! Het was een heerlijke tijd in de Filipijnen om samen met mijn liefde door te brengen, dit neemt niemand ons meer af!

Na 18 dagen samen was het weer tijd om afscheid te nemen en dat ging dan ook met veel moeite. Toen mijn tranen gedroogd waren stapte ik in Kuala Lumpur op het vliegtuig naar Perth, Australie, terwijl Sander zijn weg terug naar huis maakte.

Inmiddels zit ik alweer bijna een week aan de andere kant van de wereld. Na 2 nachten in een hostel, ben ik verkast naar een guesthouse. Hier slaap ik in een eigen kamer bij Ian en Amy thuis en leer ik zo het Australische leven een beetje kennen. Gister ben ik naar een artfestival geweest met een aantal Duitse en Franse mensen die ik eerder had ontmoet. Supergezellig! Zij gaan woensdag op een roadtrip, ik zit in keder geval tot vrijdag hier in huis en heb binnenkort afgesproken met een Nederlandse jongen die ik online heb ontmoet via een backpackerssite. Wellicht gaan we samen een auto huren en de westkust van Australie ontdekken. Ik houd jullie op de hoogte van mijn avonturen hier, sorry dat het zo lang heeft geduurt, maar ja, dat reizen is dan ook echt een dagtaak he, heb het hartstikke druk!

Veel liefs en tot gauw,

Ilja