De CUC is op...

Inmiddels ben ik weer terug in Havana, het is vandaag vrijdag 30 mei. De rest van de groep heeft gisteren het eiland Cuba verlaten, maar ik kan nog lekker een paar daagjes genieten van het prachtige strand, Playa Santa Maria, zo'n 18 km van Havana. Met de groep heb ik een mooie reis achter de rug, waarbij we veel gezien hebben. Het eerste deel van mijn reis door Cuba heb ik jullie al verteld, dus ik begin weer waar ik toen ben geeindigd... Camaguey. We verblijven hier maar 1 nachtje, gezien het hotel zijn we hier erg blij mee. Toch maak ik in dit stadje iets bijzonders mee. Met de groep doen we een tour in een fietstaxi door het centrum, er komen een aantal leuke pleintjes voorbij. Uiteraard worden we weer van alle kanten aangesproken en voornamelijk hier, maar in principe in geheel Cuba, vraagt de lokale bevolking om zeepjes, pennen of gewoon keiharde cash. Ik loop een straatje in en mijn oog valt op een echtpaar dat in de deuropening van een huisje zit. Het zijn beiden prachtige mensen om te zien en ik vraag dan ook of ik van hen een foto mag maken. 'Straks', krijg ik terug als antwoord, ik moest eerst het pleintje verderop bekijken en als ik dan terug zou lopen mocht ik een foto maken. 'Ja, ja' is mijn eerste gedachte 'die willen natuurlijk ook geld hebben'. Maar, ik hou me aan mijn afspraak en na het pleintje op de foto te hebben gezet kom ik terug bij het echtpaar, dat me wenkt en lachend verwelkomd. Ik mag het huis bekijken, maar ook op het stoepje bij hen komen zitten. Aangezien ik niet veel tijd meer heb, wordt het het laatste. Ze vertellen me, alles in het Engels, wat erg ongebruikelijk is voor ouderen in Cuba, dat ze oorspronkelijk uit Jamaica komen en hun ouders het belangrijk vonden dat ze goed Engels zouden leren spreken. Dus dat deden ze dan ook. Ze hebben geen kinderen, wel een kat, die heerlijk genietend van het zonnetje tussen beiden op het stoepje ligt. Met een overtuigende stem , zoals alleen opa's dat kunnen, vraagt de oude man mij wat ik wil in de wereld. Wil ik, net als hij en zijn vrouw, vrede op aarde, zonder gevechten en een positieve sfeer met lachende mensen? Goh, best een zware vraag op zo'n zonnig dagje in Cuba, de man weet toch hopelijk wel dat ik op vakantie ben voor m'n rust he... Nee, zonder grappen of grollen, raken deze mensen mij enorm. De overtuigingskracht die zij hebben terwijl zij mij voorlezen uit een boek over geluk in het leven en de vrede in de wereld die er zou moeten zijn is werkelijk bewonderingswaardig. Daarnaast toont dit stel liefde voor elkaar dat je tegenwoordig nog maar weinig tegenkomt. Iets dat mij doet denken aan mijn eigen opa en oma. Het echtpaar vraagt me nog eens langs te komen als ik in de buurt ben, ik ben vanaf nu altijd welkom. De oudere dame wijst op haar huisnummer, niet vergeten, mijn huis is nu ook jouw huis zegt ze erbij. Ik mag een mooie foto maken en het kost me slechts een glimlach en een handdruk. Met een goed gevoel loop ik weg van het huisje, wat een mooie mensen. In ons shabby hotel breng ik vervolgens de nacht door, om de volgende dag naar Santiago de Cuba af te reizen. We verblijven hier 2 nachten in een wederom wat saai hotel net buiten het centrum. Onze gids regelt 's avonds een etentje bij een Cubaanse familie thuis. We worden verwend met de heerlijkste gerechten en de gastheer is een waar komiek. Hij entertaint ons door zelf koffie te maken, vanaf het roosteren van de bonen op een houthakkersvuurtje tot aan het proeven van de koffie zelf. Uiteraard moet er iemand de pineut zijn en zo word ook ik op een stoel gezet om de bonen te malen met behulp van een levensgrote vijzel. Ik proef het resultaat en tot mijn grote verbazing lust zelfs ik, de anti koffie drinker, deze bruine smeuige massa. Hoogstwaarschijnlijk door het feit dat er zo'n halve kilo suiker doorheen is verwerkt, maar dat terzijde. De volgende dag staat er een stadstour op de planning, maar Wouter, Anne-Marie en ik besluiten dit op eigen houtje te doen, even lekker zelf de tijd indelen is ook weleens fijn. Zo roggelen we dan ook een taxi die ons naar het nabijgelegen kasteel brengt, waarvandaan we een prachtig uitzicht hebben op de kustlijn en een klein deel van de stad. De taxi staat ons na dit bezoekje weer netjes op te wachten om ons naar het centrum te brengen, met een hele korte tussenstop bij het plein van de revolutie, want het komt inmiddels met bakken uit de hemel! Gedurende onze reis door Cuba hebben we bijna iedere dag wel regen gehad, meestal begint de dag warm met een lekker zonnetje, maar breekt einde middag de hel los en kun je maar beter een schuilplaatsje zoeken. Zo ook nu, dus ploffen we snel neer bij een restaurant aan het water in de stad. We bestellen alle drie een colaatje, maar daar blijkt de serveerster het niet mee eens. Nadat ze zo'n 4 keer de menukaart met cocktails aan ons heeft laten zien en we wederom zeggen dat we echt geen mojito of pina colada willen bestellen druipt ze ontevreden af. Straks vast weer proberen bij wat nieuwe toeristen. Als het weer een beetje is opgeklaard nemen we de benen, wel eerst betaald natuurlijk :-), en lopen we een beetje door de stad om uiteindelijk te gaan lunchen op het dakterras van het Gran Hotel met een prachtig 360 graden panoramisch uitzicht over de stad. Het zonnetje zet weer lekker door en dan is zo'n stad toch al snel een kleffe bedoening. Tijd voor een duik in het zwembad! In de avond schuiven we aan bij een restaurantje dat we in de lonely planet hebben gevonden en denk ik bij iedere hap overheerlijke lamsstoofpot aan mijn vader, die nu vast heel jaloers zou zijn....

Het is weer tijd voor het strand! Hiep hiep hoera! Eindelijk! Ik als Zandvoorter was inmiddels wel weer toe aan het geluid van de zee. We gaan naar Baracoa, dat erg mooi ligt, omsloten door oerwoud. De gids heeft voor de groep een boottochtje door de mangroven in de planning, maar samen met Annet en Anne-Marie sla ik dit tourtje even af. We nemen dan ook een taxi naar een strand in de buurt, althans in de buurt, het is nog zo'n 40 minuten rijden aangezien de wegen bestaan uit bij elkaar geraapte stenen met wat modder ertussen. Weer een hele ervaring zullen we maar zeggen, maar wij vermaken ons wel op de achterbank van de oude Ford waarin we vervoerd worden. Het strandje is een plaatje en we hebben van alle kanten butlers, aangezien we ongeveer de enige toeristen zijn. Rond een uur of 11 komt een van hen met een stok met vers gevangen vissen aanzetten, of we even konden kiezen wat we voor de lunch wilden. Ik ga voor de octopus, verser kan niet! Om 12:30 uur worden we van ons strandbedje gelift om te komen lunchen en wederom schuiven we aan in de voortuin van een Cubaanse familie. Het eten is heerlijk! En wat een timing ook, want het begint weer te gieten... Gelukkig hebben we nog een paar uur zon gehad, maar de rest van de stranddag kunnen we op ons buik schrijven, helaas niet met zonnebrandcreme....

Eenmaal terug in het hotel kunnen we wel nog een duik in het zwembad nemen en staat er een verrassende avond op de planning. We worden meegenomen naar een boerderijtje, waar we in de achtertuin, tussen de mangobomen aan een lange picknicktafel, bekleed met palmbladeren aanschuiven voor een waar feestmaal. Op het menu staat namelijk geroosterd varken! Even verderop aanschouwen we het beestje dat in zijn geheel aan een spit is vastgeketend en met de hand al draaiend boven een houtvuurtje is gaar geroosterd. Ondanks dat ik liever geen varkensvlees eet, daar mij gezegd is dit slecht voor je huid blijkt te zijn, ik zojuist een geheel varken aan een grote sateprikker heb zien ronddraaien, met snuit, oortjes en pootjes erbij, besluit ik toch een poging te wagen en neem een hap. Als een barbaar voel ik mij wanneer ik zeg dat het ontzettend lekker was! Om eerlijk te zijn heb ik nooit eerder varkensvlees op deze manier geproefd. Zo vers en zonder rommel erin helpt denk ik toch, want de volgende dag heb ik er zelfs geen pukkels aan overgehouden. Hoera voor het varken!

De laatste dagen van de groepsreis zijn in zicht en met een overnachting in Holguin, eindigen we onze reis in Varadero, een plek waar je in het hoogseizoen liever niet wilt zijn. Wij hebben geluk, want het is rustig en het strand bij ons all inclusive resort is supermooi. De turquoise zee en het hagelwitte zand zijn goed voor een echt Kodak momentje. Naast een bezoekje aan de gym, het drinken van pina coladas, aan het zwembad en op het strand liggen, doe ik voornamelijk niks in Varadero. Heerlijk. Helaas is het na twee nachtjes alweer tijd om te gaan en zet de groep mij af op de plek waar ik me nu bevind, Playa de l'Ested, oftewel Playa Santa Maria, vlakbij Havana, zoals ik eerder vertelde. Ik neem afscheid van de Shoestring bus en check in bij hotel Tropicoco. Inmiddels zit mijn laatste dagje er ook alweer op en ben ik mijn laatste uurtjes aan het vullen met het kijken van Homeland op mijn tablet, terwijl ik bij het zwembad op een bedje hang. Ik heb nog een paar lekkere stranddagen achter de rug, nog een keer gedoken in de Caribische zee, waarbij ik enkel met een instructeur het water in ging. Ondanks dat we maar 17 meter diep zijn gegaan, was een fantastische duik. Er waren enorm veel verschillende vissen en koraal te zien, ook gingen we door een onderwatergrot en zagen we een immens grote krab. Ik ben in totaal 74 minuten onder water geweest op 1 tank, dat voor mij een hele grote prestatie is. Het hotel waar ik afgelopen dagen verbleef is in principe prima bevallen, mijn kamer was op de vijfde etage, helaas zonder balkon, maar wel met een prachtig uitzicht over het strand. Ik verbleef ook hier op basis van all inclusive , maar het eten is niet om over naar huis te schrijven, dus dat doe ik dan ook maar niet. Mijn anvraagsmsje met Hollands avondeten is al verstuurd. Als het goed is slaat moeders kroketten, gerookte zalm en paling in voor het vieren van mijn thuiskomst. Waar een mens al niet gelukkig van kan worden :-) Cuba was ook weer een mooie ervaring, de mannen hier ga ik in ieder geval niet missen, want daar werd ik afgelopen dagen wel redelijk gestoord van. Ik heb wel weer zin om naar huis te gaan, maar had ook graag nog wat langer doorgereisd, het liefst alleen, want op die manier maak je toch de meest bijzondere dingen mee en ontmoet je zoveel nieuwe mensen. Er staan nog een aantal landen op mijn lijstje waar ik niet aan ben toegekomen, Nicaragua, El Salvador en ook zou ik nog eens terug willen naar Belize en Guatemala. Maar, ook Zuid-Amerika staat nog erg hoog in mijn prioriteiten, Argentinie, Brazilie, Ecuador, Peru en Chili lijken me allen geweldig. En aangezien ik tijdens deze reis vrienden heb gemaakt met mensen uit een groot deel van deze landen, zal dit in de nabije toekomst er vast nog eens van gaan komen. Inmiddels heb ik nog 2 CUC in mijn rechter broekzak, dat neerkomt op zo'n 1,50 euro. Het is alles wat ik nog heb. Tijd om naar huis te gaan, tijd om de zakken weer te vullen!